اسم پرنده را در باد می نویسم......

اسم پرنده را در باد

می نویسم  

می نویسم،حتی وقتی باد می وزد. کاغذها بهم می خورند. سنگی روی آنها می گذارم وبه نوشتن ادامه میدهم . موضوع نوشته ام پرنده ای است که باد او را به این سو و آن سو می کشاند. پرنده تاب می آورد وپرواز را مصرانه پی می گیرد. بال هایش کمانی می شود. هوا را می شکافد و پیش می رود.

اسم پرنده را در باد می نویسم .می پندارم پرنده ای که می تواند در باد پرواز کند؛پرواز را پروبال خودکرده است. آغاز او برای همیشه است و پرواز او بی پایان . پریدن،تجربه ی ابدی پرنده در باد است.وقتی من می نویسم پرنده نمی داند .از بادمی خواهم آرام بگیرد واوهمچنان در پرواز است.پرنده از باد شکست نمی خورد.

تا امروزچند پرنده نوشته ام ؟نمیدانم.سنگ را از روی کاغذ بر  می دارم . کاغذ ها سبک بال می شوند . به آسمان نگاه می کنم:

پرنده ها به سوی ابدیت در پروازند.             

 مهدی مرادی